در هوایت بی قرارم روز شب
سر زپایت بر ندارم روز و شب
روز و شب را همچو خود مجنون كنم
روز و شب را كی گذارم روز و شب
جان و دل از عاشقان می خواستند
جان و دل را می سپارم روز و شب
تا نیابم آنچه در مغز من است
یك زمانی سر نخارم روز و شب
تا كه عشقت مطربی آغاز كرد
گاه چنگم گاه تارم روز و شب
می زنی تو زخمه و بر می رود
تا به گردون زیر و زارم روز شب
ساقی ای كردی بشر را چل صبوح
زان خمیراندر خمار روز و شب
ای مهارعاشقان در دست تو
در میان این قطار روز و شب
می كشم مستانه بارت بی خبر
همچو اشتر زیر بارم روز و شب
تا بنگشایم به قندت روزه ام
تا قیامت روزه دارم روز و شب
چون زخوان فضل روزه بشكنم
عید باشد روزگارم روز وشب
جان روز و جان شب ای جان تو
انتظارم انتظارم روز و شب
تا به سالی نیستم موقوف عید
با مه تو عیدوارم روز و شب
زان شبی كه وعده كردی روز وصل
روز و شب را می شمارم روز و شب
بس كه كشت ِ مهرجانم تشنه است
زابر دیده اشك بارم روز و شب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر